หลังจากตัดสินใจว่ายังไงคืนนี้คงได้นอนจับมือกันนอนเพราะเด็กอ้วนที่นอนคั่นกลางระหว่างผมกับแดฮวี เด็กอ้วนที่เสียงดัง เด็กอ้วนที่ขี้โวยวาย เด็กอ้วนที่กินเก่งที่หนึ่ง เด็กอ้วนที่เป็นสิ่งที่สดใดในโลกของผม เด็กอ้วนที่ชื่อว่าหมูจู ขนาดหลับไปแล้วก็ยังไม่วายสร้างความลำบากให้ผมอีกจนได้ ต้องแอบกัดแก้มกลมๆนั่นสักที
ผมนอนลงข้างหมูจูซึ่งแดฮวีนอนอยู่อีกด้านหนึ่งห้องทั้งห้องมืดสนิทเหลือเพียงแสงไฟเล็กๆจากด้านนอก คนตัวเล็กของผมคงหลับไปแล้วเพราะความเหนื่อย
วันนี้กว่าจะได้ออกจากคอนโดผมก็เกือบบ่ายเพราะการเปลี่ยนชุดไปๆมาๆของหมูจู ใครจะคิดว่าเด็กตัวแค่นี้จะมีชุดอะไรมากมายได้ขนาดนี้ ที่ห้องผมแค่ส่วนหนึ่งขนาดมาเล่นกับแดฮวีแค่อาทิตย์ล่ะครั้ง แต่ที่บ้านนี่งงน้องสาวคนเล็กของบ้านแทบจะมีห้องแต่งตัวของตัวเองอยู่แล้ว
เรามาถึงทะเลกันในตอนเย็นซึ่งผมคิดว่ามันดีมากๆเพราะอากาศที่ไม่ร้อนจนเกิน หมูจูวิ่งที่ชายหาดอย่างสนุก จับปูจับปลาตามภาษา เล่นได้สักพักก็หิวผมพาทั้งคู่ไปกินอาหารทะเลก่อนที่เราจะเข้าที่พักกัน
แดฮวีดูมีความสุขมากๆกับการมาเที่ยวครั้งนี่เพราะน้องบอกอยากมาทะเลตั้งแต่ตอนนั้นแล้วยังไม่มีโอกาสได้พามาสักที แม้จะเหนื่อยกับการวิ่งเล่นกับหมูจูแต่รอยยิ้มบนใบหน้าก็ไม่ได้หายไปเลย
ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อยๆจนรู้สึกได้ถึงความหนักบนตัว ผมหลับตาลงในใจก็ได้แต่คิดว่าโดนเข้าแล้ว นอนแปลกที่แบบนี้ สักพักผมรู้สึกที่แรงที่ขยับบนตัว ผมตัดสินใจลืมตา ผมเห็นเงานั่งคร่อมผมอยู่เพราะความมืดจึงเห็นเป็นแค่เงาเท่านั้น แรงขยับเบาๆบริเวณส่วนนั้นของผมทำให้ผมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟ
“แดฮวี”
เป็นแดฮวีที่ตอนนี้นั่งทับอยู่บนส่วนนั้นของผมคนตัวเล็กปรายตามองแล้วยิ้มเขิน กางเกงขาสั้นที่ใส่พร้อมกับเสื้อยืดตัวบางสีขาวมันไม่ได้ทำให้ผมละสายตาไปจากคนตรงหน้าสักนิด
“ทำอะไรครับ หืม”
ผมเอ่ยถามคนด้านบน
“ชู่วววววว”
แดฮวีเอานิ้วชี้แตะปากเพื่อเป็นการบอกว่าผมอย่าเสียงดัง
ร่างบางด้านบนเริ่มขยับอีกครั้งให้ส่วนกลางนั้นเสียดสีกันผ่านเนื้อผ้า แดฮวีหยิบปลายเสื้อยืดของตัวเองขึ้นมากัดเพื่อนกั้นเสียงที่ดังออกมา
“อื้อออออออออ”
แค่สัมผัสผ่านเนื้อผ้าคนตัวเล็กรู้สึกถึงตรงกลางที่คับพองออกมา แดฮวีเริ่มขยับเร็วขึ้นมือสองข้างยันอกของผมและเงยหน้าซูดปากเพราะความต้องการที่มากขึ้น
‘น่ารักเป็นบ้า’ ผมคิด
ไม่บ่อยนักที่คนตัวเล็กนี่จะยอมทำอะไรแบบนี้ให้ผม ส่วนมากก็แค่พูดยั่วๆพอเอาเข้าจริงเจ้าตัวก็แค่ตามเกมส์ผมไปทำนั้น
จินยองเอื้อมมือไปลูบไล้หน้าอกผ่านเสื้อตัวบาง มือแกร่งสะกิดยอดอกของอีกคนจนร่างบางที่อยู่ด้านบนเผลอครางส่งเสียงออกมา
“อื๊ออออออออออ พี่จิน”
มืออีกข้างของผมเอื้อมลงมาบีบเอวเล็กแล้วกดให้ส่วนนั้นสัมผัสกันมากยิ่งขึ้น
“แดฮวี อืออออ”
“พี่วีนุอยากเล่นน้ำอีกกกกก อืออออ”
ผมและคนด้านบนหยุดการกระทำทุกอย่างทันทีเมื่อเด็กตัวเล็กข้างๆเผลอพูดออกมา แดฮวีกระโดดลงจากตัวผมจัดการเสื้อผ้าที่หลุดหลุ่ย
“ตื่นหรอครับ”
“ละเมอน่ะ”
“เฮ้ออออ ตกใจหมด”
ร่างบางถอนหายใจออกมาทันทีพร้อมกับเดินอ้อมไปลงนอนฝั่งตัวเอง
“เดี๋ยวๆ”
“ครับ”
คนตัวเล็กหันมาถามผมด้วยหน้าซื่อๆ
“มาทำพี่แบบนี้แล้วจะไม่รับผิดชอบหน่อยหรอ”
“ไม่รู้ครับ ผมละเมอ”
แดฮวีล้มตัวลงนอนในขณะที่อารมณ์ของผมยังคงค้างอยู่แบบนี้ ได้ที่ไหนกัน!
“พี่จินนน ทำอะไรครับ!”
แดฮวีตกใจที่ผมเดินขึ้นอ้อมไปอุ้มอีกคนออกมาด้านนอกและว่างร่างบางลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น
“พามารับผิดชอบพี่ไง”
“ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คิ”
“ไม่ต้องมาขำเลยนะ”
“ช่วยยังไงครับ”
ผมจับมือเล็กมาวางบริเวณส่วนที่คับแน่นในกางเกง
“มาทำให้ตื่นก็รับผิดชอบมันด้วยนะครับ”
“ทำให้พี่ นะครับ นะ”
คนตัวเล็กดันผมนั่งลงบนโซฟาส่วนตัวเองลงไปคุกเข่าอยู่กับพื้นมือลูบส่วนอ่อนไหวสายแต่สายตาไม่ละออกจากหน้าผม
ผมก้มลงไปจูบริมฝีบางนั่นพร้อมมือที่บีบยอดอดของคนตัวเล็กไปด้วย แดฮวีค่อยๆถอดกางเกงนอนของผมออกเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน
แดฮวีถอนจูบจากผมแล้วไปสนใจสิ่งตรงหน้าที่พ้นกางเกงออกมา คนตัวเล็กค่อยใช้เรียวลิ้นชิมสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ผมมองภาพตรงด้วยใจที่เต้นแรง ไม่ว่าจะกี่ครั้งคนตรงหน้าผมกระทบต่อใจผมเสมอ
“อื้มมมมมมมมม”
ผมส่งเสียงครางต่ำเมื่อคนตัวเล็กใช้ปากอมตรงนั้นแล้วค่อยๆขยับขึ้นลง
“แดฮวี....อืออออออออออ”
ผมเรียกชื่อคนตัวเล็กมาแดฮวีลายตามองผมแล้วเพิ่มความเร็วในการขยับปากเข้าออกมากขึ้น
“ไม่ไหวแล้ว....แดฮวี....อ๊าาาาา”
ผมครางออกมาครั้งสุดท้ายก่อนนะปล่อยน้ำสีขาวออกมาเลอะหน้ของคนตรงหน้า ผมรีบเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดให้อีกคนทันที
“พี่นี่ ปล่อยใส่ผมมแบบนี้อีกแล้วนะครับ”
“ก็เราน่ารัก”
ผมดึงแดฮวีให้ลงมานั่งมานั่งคร่อมบนตักผมคนตัวเล็กใช้มือทั้งสองข้างคล้องคอและหัวหน้าเข้าหาผม
“รู้ไหมว่าถ้านั่งท่านี่แล้วจะเป็นยังไงต่อ”
“รู้สิครับ”
“ถ้าไม่ได้นอนแล้วอย่ามาโทษกันนะ”
“อื้ออออ พี่จินนนน”
คนตัวเล็กดึงกางเกงของตัวเองลงมาอยู่ที่ใต้ขาพับแล้วจับส่วนนั้นของผมให้ตั้งขึ้นพร้อมกับค่อยๆกดทับลงไป
“พี่จินนนนนนน มัน.... อ๊าาาาาาาา”
ด้วยความที่ผมอยากแกล้ง ผมสวนสะโพกเข้าไปจนมิดคนด้านบนร้องเสียงหลง
“โอ้ยยย! พี่จินนน! ผมเจ็บนะ! อย่าเพิ่งขยับครับ”
“แต่พี่ไม่ไหวแล้วนะครับคนดี”
“ให้พี่ขยับนะ”
“อื๊ออออ อ่ะ อ๊ะ พะ พี่จิน เบาเบาหน่อยครับ”
ผมขยับสวนขึ้นแม้อีกคนจะอยู่ด้านบนแดฮวีครางเสียงดังออกมาอย่างลืมตัวโดยลืมนึกถึงว่ามีอีกคนที่นอนอยู่
ผมก้มลงไปจูบปิดเสียงทันที เมื่อปรับจังหวะได้คนด้านบนของผมตอนนี้เป็นคนควบคุมเกมส์ทั้งหมดโดนที่ผมมีหน้าที่แค่มองคนตัวเล็กขยับไปนามจังหวะเท่านั้น
“พี่จินนน อื้ออออ มะ ไม่ไหวแล้วครับ พี่จินนนน”
เสียงเนื้อกระทบกันในห้องนั่งเล่นยังคงดังอย่างต่อเนื่องแน่นอนว่ามันไม่จบเพียงแค่รอบเดียว แต่ยังมีรอบต่อไปในที่ต่างๆทั้งในห้องน้ำและบนโต๊ะกินข้าว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น