(cut) FiftyShadesofJin | ch.six
คนตัวเล็กเดินไปส่องตาแมวดูว่าคนที่คุยในแชทเมื่อครู่ได้อยู่หน้าห้องจริงๆหรือป่าว สรุปว่าจริงผู้ชายตัวสูงในเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุม2เม็ดเพราะอากาศอาจจะร้อน มือข้างหนึ่งล้วงกางเกงส่วนอีกข้างถือเสื้อสูทที่เขาใส่อยู่เมื่อตอนเช้า
“รู้ว่ามองอยู่ เปิดได้แล้ว”
คนตัวเล็กตกใจหัวกระแทกประตูเพราะไม่คิดว่าคนด้านนอกจะรู้ว่าเขาแอบมองอยู่ หลังจากลูบหัวปรอยๆก็เอื้อมมือไปเปิดประตูยังไม่ทันทีจะเปิดกว้างคนตัวสูงรีบแทรกตัวเข้ามาผลักเข้าตืดกำแพงด้านข้างแลเวใช้เท้าปิดประตูทันที
“คุณ!!!”
“ปล่อยให้ฉันรอนานเกินไปแล้วเด็กน้อย”
“นะ ไหนบอกว่าถ้าเปิดแล้วคุณจะไม่ทำอะไรผม”
“ฉันบอกว่าไม่ทำ คือไม่ทำเบาต่างหาก”
“อื้ออออออออ”
คนตัวสูงจับแขนเล็กทั้ง2ข้างตรึงไว้กลับผนังห้องด้วยมือเดียว มืออีกข้างที่ถือเสื้อสูทไว้ตอนแรกทิ้งลงพื้นเหมือนเสื้อราคาบาทสองบาท แล้วใช้มือที่ว่างลูบไล้บริเวณเสื้อตัวบางที่อีกคนใส่อยู่
“หึ แต่งตัวยั่วกันหรอ”
“ยั่วอะไรนี่ชุดนอนผม”
“เสื้อกล้าม ล็อกเซอร์”
“ใช่ คุณมีปัญหาอะไร ปล่อยผมได้แล้ว”
“กับเธอฉันไม่มีปัญหา แต่ชุดเธอมีแย่เพราะมันแกะกะ”
“อะไรของ คุ- อืออ”
คนด้านบนก้มลงปิดปากบางที่เถียงไม่หยุดตั้งแต่เขาเข้าห้องมาด้วยริมฝีปากของตนเอง ไล้ลิ้นเลียขอบปากล่างแล้วดูดเม้มเบาๆ
“อ้าปาก”
ด้วยความดื้อรั้นคนตัวเล็กเม้มปากแน่นส่ายหน้าไม่ให้อีกคนที่พยายามใช้ลิ้มดันเข้ามาได้ เมื่อเป็นเช้นนั้นร่างสูงสอดมือเข้าไปใต้เสื้อตัวบางลูบไล้ไปบริเวณตุ่มไตทั้งสองข้างที่แข็งสู้มือ จัดการบีบเบาๆให้อีกคนเผลอร้องออกมา
“อ๊ะ อื้อออออออออ”
คนตัวเล็กเผลอเปิดปากให้ลิเนหน้าได้เข้ามาได้ ร่างสูงยิ้มมุมปากพร้อมกับกัดปากล่างของคนตัวเล็กเป็นการลงโทษที่ดื้อด้าน เมื่อสามารถเปิดปากได้ ลิ้นหนาได้ไล้ต้อนไปทั่วปาก เก็บเกี่ยวความหวานจากปากของอีกคนที่มีกลิ่นมิ้นของยาสีฟัน มือลูบไล้ไปที่อกทั้งสองข้าง ทำให้เสียงหวานหลุดออกมาเป็นบางครั้ง
คนตัวเล็กจากที่ขัดขืนในตอนแรกกละบต้องยอมแพ้เพราะแค่คนด้านบนใช่มือข้างเดียวจับเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยินยอมรับจูบที่แสนร้อนแรงเหมือนไฟเผาทำให้ขาอ่อนพยุงตังไม่อยู่
เมื่อร่างสูงเห็นคนตัวเล็กหมดแรงยืนจึงยกขาทั้งสองข้างของคนตัวเล็กมาเกี่ยวเอวแล้วโอบมือให้ที่คอทั้งสองข้าง
“ดะ เดี๋ยวคุณจิน”
“เดี๋ยวอะไรครับ หืม”
ไม่พูดเปล่า ร่างสูงก้มลงไปหอมแก้มคนที่เล็กที่ตอนนี้กอดเขสแน่นเพราะกลัวตก
“คุณปล่อยผมลงก่อน”
“อย่าขออะไรที่มันเป็นไปไม่ได้หน่อยเลยครับเด็กน้อย”
“แต่...”
“เธอไม่คืดถึงฉันหรอ”
“ผม..”
“แต่ฉันคิดถึงร่างกายเธอ ในเมื่อยอมให้เข้ามาก็อย่าหวังว่าคืนนี้จะได้นอนเลยนะครับคนดี”
พูดจบก็ก้มลงดูดปากกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้คนตัวเล็กไม่ยอมแพ้ แข่งกันอย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร ร่างสูงเดินอุ้มคนตัวเล็กมาวางไว้บนเตียงโดนที่ปากของทั้งคู่ยังไม่หลุดออกจากกัน
จินยองถอดเสื้อเชิ้ตที่ตัวเองใส่มาออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับล่นเสื้อกล้ามตัวบางให้ออกไปให้พ้นทาง
“อื้ออออออ คุณอย่ากัด”
“เดี๋ยวให้กัดคืน”
พูดจบก็ก้มลงไปทำรอยตั้งแต่ต้นคอยันหน้าอกขาวเรียกเสียงครางจากคนด้านล่างได้อยากไม่หยุด
มือหนาล้วงเข้าไปในกางเกงใส่นอนจับเข้ากับส่วนอ่อนไหวของอีกคนที่ตอนนี้แข็งสู้มือเขา
“อือ คะ คุณ อย่าจับ อ๊าาาาา”
ไม่จับเปล่าแถมยังขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว
“คุณจิน อื้อออออออ อ๊ะะะะะะ เร็ววอีกครับ”
“ตกลงจะให้จับหรือจะให้ปล่อยหรือจะให้เร็วกันแน่เด็กน้อย”
“นะ เร็วครับ อืออออแ ผมมมม มะ ไม่ไหว อื้ออออ”
เมื่อเห็นคนตัวเล็กใกล้ถึง ด้วยความขี้แกล้งจินยองจึงหยุดขยับทันที พร้อมกับเอานิ้วอุดส่วนปลายไว้
“คุณ อื้ออออออออ ผมอึดอัด คุณจินนนน”
คนตัวเล็กหน้าแดงน้ำตาเล็ดเพราะความอัดอั้นพยายามดึงมืออีกคนออกเพื่อที่จะช่วยตัวเองแต่ร่างสูงไวกว่าจับมือเขาไว้ทั้งสองข้าง ทำให้ร่างเล็กบนเตียงบิดเล้าไปมา
“อ้อนสิเด็กน้อย อ้อนฉัน”
“มะ ไม่”
“งั้นก็ทรมานต่อไปแล้วกันนะ”
นอกจากไม่ช่วยแล้วยังใช่ปากมาดูดเลียบริเวณยอดอกเขาอีกยิ่งทำให้อารมณ์ความต้องการของคนตัวเล็กมีมากขึ้นไปอีก
“อื้ออออออออ อ่ะะะเ คะคุณจริง ผะผมขอร้องช่วยผมนะครับ”
“อ้อนได้แค่นี้หรอ”
“พี่จิน ช่วยวีหน่อยนะครับ วีไม่ไหวแล้วนะครับพี่จิน อื้ออออ พะพี่จินนน วีขอร้อง นะ อ๊าาาาาาา”
“อย่าหยุดร้องแล้วกันนะครับเด็กน้อยของพี่จิน”
ไปอ่านต่อกันในจอยนะค่าาาาาาาา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น